Ο Πρόεδρος ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ, κος Δημήτρης Ξυνομηλάκης, στην τελετή απονομής των Διπλωμάτων στους/στις Αποφοίτους της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του έτους 2022, η οποία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8 Ιουλίου 2024, στην Αίθουσα Τελετών «Λ. Καυταντζόγλου» του Κτιρίου Αβέρωφ / Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων, εκφώνησε τον ακόλουθο χαιρετισμό:

“Πέρα από τη συμμετοχή σας στις διαδικασίες της Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων ( ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ ) θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα «Προστατεύστε τα μνημεία μας και την ιστορία μας».

Ζούμε σε έναν πλανήτη που ταράσσεται από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, σε έναν τόπο που προσπαθεί να ισορροπήσει σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποίησης και που όλοι μας αναμασάμε λέξεις, όπως συμπερίληψη, βιωσιμότητα και προστασία της ταυτότητας των λαών, της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορικής μνήμης. Όλα αυτά για τα οποία δύσκολα κανείς θα διαφωνήσει τουλάχιστον στον δημόσιο λόγο του.

Σε αυτές τις τέσσερις λέξεις: πολιτιστική κληρονομιά και ιστορική μνήμη, χωρίς προφανέστατα να υποβαθμίζω όλες τις άλλες δραματικές προκλήσεις με τις οποίες είμαστε αντιμέτωποι σε έναν αγώνα δρόμου και επιβίωσης, θα ήθελα επιγραμματικά να πω και ο νοών νοείτω, προστατεύστε τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε, εδώ, τώρα, σήμερα, γιατί είναι σύμβολο πολιτιστικής κληρονομίας, είναι μνημείο με τεράστια ιστορική μνήμη, είναι ένα κόσμημα της αρχιτεκτονικής, είναι χώρος μάθησης και δημιουργίας, ελεύθερης διακίνησης ιδεών και δεν δικαιούμαστε, κατά την άποψή μου, να τον πληγώνουμε, να εκτονωνόμαστε επάνω του προφασιζόμενοι εικαστικές γραφιστικές δημιουργίες και μηνύματα σαν να είχαμε να κάνουμε με ένα μουσαμά ή ένα χαρτόνι ζωγραφικής. Αυτό προφανώς ισχύει και για όλα τα μνημεία.

Η αρχιτεκτονική έχει στο κύτταρό της τις αξίες προστασίας της βιωσιμότητας, της αισθητικής, της προστασίας του τοπίου, την επιτυχή ένταξη και ενσωμάτωση των κατασκευών στο πολιτιστικό περιβάλλον, τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και της αρχιτεκτονικής / πολεοδομικής ταυτότητας των κτιρίων, των κατασκευών και των οικιστικών συνόλων που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς προστασίας.

Επειδή δεν θα ήθελα να αφήσω κενά και ασάφειες εξειδικεύω λέγοντας πως, όπως ως αρχιτέκτονες υπερασπιζόμαστε την προστασία σε όλα τα επίπεδα των αξιών που προανέφερα, θα πρέπει να το αποδεικνύουμε και να το εφαρμόζουμε στον χώρο αυτό που μας παρέχεται γνώση ως φοιτητές, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς να επιβαρύνουμε και να στερούμε από τις επόμενες γενεές αυτό που δικαιούνται. Στερείται κάθε λογικής η αλλοίωση και η οικειοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς για την οποία έχουμε ένα και μοναδικό χρέος, την προστασία, τη συντήρηση και την ανάδειξή της, παραδίνοντάς την στις επόμενες γενεές.

Προστασία και διατήρηση ισχύει και για το κτιριακό συγκρότημα του ΕΜΠ που εδώ και 150 χρόνια αποτελεί κόσμημα, σύμβολο και σημείο αναφοράς, χάρις στις προσπάθειες των εκλεκτών διδασκόντων και των εξαιρετικών συναδέλφων, που πολλοί από αυτούς πριν χρόνια ήταν σε μια αντίστοιχη τελετή στον χώρο αυτό.”