Γράφει η Αγγελική Τριανταφύλλου

Πάει καιρός που η σκέψη να ασχοληθώ µε τις αλλαγές και τα απρόβλεπτα στον κλάδο των αρχιτεκτόνων µε επισκεπτόταν όλο και συχνότερα στον, µεγάλης διάρκειας πλέον, ελεύθερο χρόνο µου. Οι οικονοµικές και πολιτικές συγκυρίες έβαλαν το χεράκι τους…
Έβλεπα ότι οι αρχιτέκτονες συνειδητοποιήσαµε σταδιακά, σε ατοµικό επίπεδο αρχικά, την ανάγκη αλλαγών στην επαγγελµατική µας πορεία. Οι πολυεπίπεδες σπουδές µας βοήθησαν σε µεγάλο βαθµό προς την κατεύθυνση εύρεσης εναλλακτικών δρόµων και διεξόδων, τόσο µε τόσο µε οικονοµικό αντίκρισµα όσο και χωρίς.
Ήρθε στο προσκήνιο η δηµιουργικότητα, οι γνώσεις αλλά και η τρέλα και το ένστικτο επιβίωσης που κρύβονται µέσα στον καθένα µας.
Θέµατα όπως η εκπαίδευση (τυπική και ενηλίκων), οι εκτιµητικές εργασίες στον τραπεζικό τοµέα, οι καλλιτεχνικές δράσεις, η διάδοση αρχών βιοκλιµατικού σχεδιασµού µέσω σεµιναρίων είναι µερικά απ’ όσα συντρόφεψαν την πορεία µας πλάι στο σχεδιαστήριο, για τους παλιότερους, ή στον υπολογιστή, για τους νεότερους. Σχέδια κατόψεων, όψεων, προοπτικά µπήκαν για λίγο στο περιθώριο ή, αντίθετα, η σχετική µε αυτά πείρα µας αποτέλεσε εφόδιο για τις άλλες µας δραστηριότητες.
Μαζί σας, συνάδελφοι, θα µοιραστώ τις θετικές, σχεδόν στο σύνολό τους, εµπειρίες από τις εισηγήσεις µου σε σεµινάρια εκπαίδευσης ενηλίκων, µεταξύ αυτών και συναδέλφων, εδώ και πάνω από 20 χρόνια.
Μέσα από αλληλουχία γεγονότων, σε εποχή όπου υπήρχαν ακόµη εργασίες σχετικές µε το αντικείµενο σπουδών µας, «έµπλεξα» µε την εκπαίδευση, αρχικά σε Σχολή Μαθητείας, στους ξυλουργούς του ΟΑΕΔ, κατόπιν σε ΚΕΚ (Κέντρα Επαγγελµατικής Κατάρτισης) του ΟΑΕΔ και ιδιωτικά, σε ΙΕΚ και τέλος σε σεµινάρια εκπαίδευσης ενεργειακών επιθεωρητών – ωροµίσθια εκπαιδευτικός σε όλες αυτές τις δραστηριότητες. Εκπαιδευτικά αντικείµενα: σχέδιο, οικοδοµική, µετρήσεις – υπολογισµοί, µέτρα ασφαλείας, παραδοσιακές τεχνικές χτισίµατος κ.λπ.
«Για γυναίκα, καλά είναι» ήταν το σχόλιο άντρα συναδέλφου, εργολάβου, όταν µε ρώτησε πού πηγαίνω φορτωµένη σηµειώσεις µεσηµεριάτικα – εκείνα τα χρόνια το PowerPoint δεν ήταν σε εφαρµογή ακόµη, προτζέκτορας, πίνακας και σηµειώσεις σε φωτοτυπία, τα µέσα διδασκαλίας.
Η αποδοχή µου ως εκπαιδεύτριας, από νεαρούς εφήβους αρχικά, κατόπιν από άνεργους ενήλικες, κυρίως γυναίκες, ήταν καλή σε γενικές γραµµές, το ενδιαφέρον και η εδραίωση της εµπιστοσύνης κυµάνθηκε σε υψηλά επίπεδα, και είχα τη χαρά να πάρω πολλές αγκαλιές και «θα µας λείψετε» στο τέλος κάθε κύκλου εκπαίδευσης, ενώ εκατοντάδες από τους «µαθητές» µου εξακολουθούν να µε αναγνωρίζουν πολλά χρόνια µετά στο δρόµο, µε θετική διάθεση και ενδιαφέρον.
Η κατανόηση των εννοιών «εκπαίδευση» και «εισήγηση», βασική για τη συνέχιση της διαδροµής του ενδιαφερόµενου να συµµετέχει ως εισηγητής σε σεµινάρια για ενήλικες. Κατέληξα να µε θεωρώ «οδηγό» σε ένα ταξίδι επικαιροποίησης γνώσεων και δεξιοτήτων, που καλείται να κάνει ενδιαφέρον και συναρπαστικό το ταξίδι για τους επιβάτες – συνταξιδιώτες του, µαθαίνει κι αυτός µαζί τους – παρουσιάζουν µεγάλο ενδιαφέρον οι προσθήκες και προβληµατισµοί τους.
Τα θέµατα αυτά και άλλα σχετικά µε τους τρόπους µετάδοσης γνώσεων σε ενήλικο ακροατήριο αποτελούν το αντικείµενο των σεµιναρίων εκπαίδευσης εκπαιδευτών ενηλίκων, τα οποία οργανώνει κατά διαστήµατα ο ΕΟΠΠΕΠ (Εθνικός Οργανισµός Πιστοποίησης Προσόντων και
Εκπαιδευτικού Προσανατολισµού, www.eoppep.gr) και η παρακολούθησή τους οδηγεί σε εξετάσεις πιστοποίησης προσόντων εκπαιδευτή ενηλίκων.
Σταθµό στην «καριέρα» µου ως εισηγήτριας αποτέλεσε η συµµετοχή µου στα σεµινάρια σε συναδέλφους για την απόκτηση της άδειας ενεργειακού επιθεωρητή. Εκεί, παρά την αρχική άρνηση των συναδέλφων να δεχτούν τη συµµετοχή τους, επί πληρωµή µάλιστα, σε διαδικασίες που αµφισβητούσαν την επιστηµονική τους επάρκεια –απόλυτα δικαιολογηµένη κατά την άποψή µου–, έγινε εφικτό να εξερευνήσουµε µαζί νέες γνώσεις και τρόπους ενεργειακής επιθεώρησης, υπήρξε αµφίδροµη αλληλοτροφοδότηση, η διαδικασία απέκτησε ενδιαφέρον και έγινε τελικά αποδεκτή, µε τον τρόπο που προαναφέραµε, προς µεγάλη µου ανακούφιση.
Στα σεµινάρια αυτά είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω το έντονο ενδιαφέρον των συναδέλφων για τη βιοκλιµατική αρχιτεκτονική, παρά τη µικρή σηµασία που αποδίδει ο ΚΕΝΑΚ στο θέµα αυτό (το 80% του χρόνου των σεµιναρίων αφορά τα µηχανολογικά συστήµατα του κτηρίου, ενώ είναι γνωστό ότι το κέλυφος του κτηρίου επηρεάζει κατά 70-80% την ενεργειακή του συµπεριφορά!).
Το υλικό που συγκέντρωσα το αξιοποίησα σε εισηγήσεις σε άλλων επιδοτούµενων σεµιναρίων, για τη βιοκλιµατική αρχιτεκτονική και τα νέα υλικά, µε στόχο την επικαιροποίηση γνώσεων, για συναδέλφους και µη.
Οι εµπειρίες µου από τις εισηγήσεις σε σεµινάρια ενηλίκων ήταν η πιο θετική από τις ασχολίες που είχα παράλληλα µε αυτά, εφόσον, τα σεµινάρια είχαν συγκεκριµένη χρονική διάρκεια. Μαθήµατα σχεδίου σε υποψηφίους αρχιτεκτονικής, εκτιµήτρια µηχανικός σε τράπεζα, έκδοση οικοδοµικών αδειών, µερικές από τις παράλληλες δραστηριότητες.
Μικρές, καθηµερινές ιστορίες για αρχιτέκτονες στην εποχή της κρίσης, κι ελπίζω να έδωσα το στίγµα µου µε αυτές.
Δυστυχώς, τα σχετικά προγράµµατα επιµόρφωσης και επανένταξης στην αγορά εργασίας έχουν βαλτώσει εδώ και µήνες. Οπότε, η εκτεθείσα εργασιακή – δηµιουργική διέξοδος θα χρειαστεί «αναδιάρθρωση», µε βεβαιότητα.
«Θα βρεθούµε ξανά όταν όλα θα έχουν αλλάξει…» λέει ο Ν. Μαυρουδής, και προσυπογράφω.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Περιοδική έκδοση “αρχιτέκτονες”, τεύχος 16, Οκτώβριος 2015