Προηγούμενη σελίδα

Έκθεση "Ψηφιακές τοπο_γραφίες" 9 - 22/5/05

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα 21-04-2005

Αρχιτεκτονική Έκθεση «Ψηφιακές τοπο_γραφίες»



Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και ο ΣΑΔΑΣ - Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων
οργανώνουν την μεταφορά της Έκθεσης Αρχιτεκτονικής με τίτλο «Ψηφιακές τοπο_γραφίες» στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ελληνικός Κόσμος» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού
(Πειραιώς 254, Κτίριο 6) στην Αθήνα, από τις 9 μέχρι 22 Μαΐου 2005 (ώρες
λειτουργίας καθημερινά 18.00-22.00). Η Έκθεση διοργανώνεται με την ευγενική
παραχώρηση του χώρου από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Δευτέρα 9 Μαΐου 2005 και ώρα 20,00

Η έκθεση αυτή διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος-Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας ,τη HELEXPO και παρουσιάστηκε (11-28 Φεβρουαρίου 2005) στον εκθεσιακό χώρο της ΔΕΘ, στη Θεσσαλονίκη, με εξαιρετική επιτυχία.

Η έκθεση ψηφιακές τοπο_γραφίες αναφέρεται στη χρήση ψηφιακών μέσων, τόσο ως μέθοδος απεικόνισης του χώρου όσο και ως τεχνική γένεσης του, μέσω νέων διαδικασιών μορφοποίησης. Μορφές πρακτικής που συνδυάζουν ποικίλες μεθόδους και προσεγγίσεις οι οποίες προσδίνουν τα εργαλεία για να σκεφτόμαστε διαφορετικά.

Νέες ιδέες και θεωρίες εμφανίζονται στο πεδίο της αρχιτεκτονικής σχετικές με τη θεωρία του χάους, τους γενετικούς αλγόριθμους από την εξέλιξη των ειδών στη βιολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και τη τεχνητή ζωή. Επίσης εξαιτίας των νέων λογισμικών προγραμμάτων, εκτός της Ευκλείδειας γεωμετρίας, και άλλα είδη γεωμετρίας γίνονται ευρέως γνωστά όπως η τοπολογία και η γεωμετρία των fractals.

Στην έκθεση ψηφιακές τοπο_γραφίεςπαρουσιάζονται ερευνητικές μελέτες, από αρχιτέκτονες που ζουν, εργάζονται και διδάσκουν στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, Αυτές οι μελέτες είναι αποτέλεσμα αυτόνομης ή ομαδικής έρευνας σε πέντε διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια:

Architectural Association, London, Bartlett, UCL, London, Berlage Institute, Rotterdam, Columbia University, New York, New York University, New York

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της έκθεσης www.digitaltopographies.net

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ψηφιακές τοπο-γραφίες

Η προβολή της αρχιτεκτονικής δημιουργίας είναι προτεραιότητα του ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων. Γι΄ αυτό συνδιοργανώνει μαζί με το ΤΕΕ την μεταφορά της έκθεσης «Ψηφιακές Τοπο_γραφίες» στην Αθήνα.

Η έκθεση αυτή διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος – Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, τη HELEXPO και παρουσιάστηκε (11 – 28 Φεβρουαρίου 2005) στον εκθεσιακό χώρο της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, με εξαιρετική επιτυχία.

Ο υπολογιστής και οι ψηφιακές τεχνολογίες δεν αποτελούν πια μόνο μέσο και τεχνική απεικόνισης και αναπαράστασης, αλλά βασικό εργαλείο αρχιτεκτονικής σύνθεσης.

 

Η έκθεση μας ξεδιπλώνει τις πτυχές για το που πορεύεται η σύγχρονη αρχιτεκτονική διερεύνηση. Με αυτή την έννοια η χρήση της Ψηφιακής Τεχνολογίας δεν παρέχει μόνο τα μέσα για νέους τρόπους απεικόνισης αλλά προσφέρει την δυνατότητα διαφορετικής αντίληψης του χώρου.

Όλη η έκθεση – ο τρόπος παρουσίασης των μελετών σε ένα ειδικά κατασκευασμένο περιβάλλον, η έκδοση- οδηγός με κείμενα για τα ψηφιακά μέσα και η ιστοσελίδα ,σχεδιάστηκαν από τους ίδιους τους μελετητές αρχιτέκτονες.

Πρέπει λοιπόν να ευχαριστήσουμε εκ μέρους του Δ.Σ τους συντελεστές της έκθεσης στην Θεσσαλονίκη, τους μελετητές αρχιτέκτονες, τους επιμελητές της μεταφοράς στην Αθήνα συναδέλφους Γιώτα Αδηλενίδου και Σπύρο Παπαδημητρίου και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού για την παραχώρηση του χώρου και όλες τις διευκολύνσεις που παρείχε.

Ψηφιακές τοπο_γραφίες: Μια «χωρίς τέλος» ψηφιακή αρχιτεκτονική

Μια ισχυρή άποψη για την αρχιτεκτονική μέσα από τις ψηφιακές τεχνολογίες παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού σε έκθεση που διοργάνωσε ο ΣΑΔΑΣ σε συνεργασία με το Τ.Ε.Ε. Πρόκειται για ένα σημείο συνάντησης προτάσεων, δημιουργημένο από έλληνες αρχιτέκτονες που προέρχονται από διαφορετικά γεωγραφικά και πολιτιστικά περιβάλλοντα , με κοινό τους χαρακτηριστικό την σύζευξη τεχνολογιών της πληροφορίας και χώρου.

Δεν πρέπει να χαρακτηρίσουμε τις προτάσεις τους ως ουτοπικές ή ανέφικτες. Δεν πρέπει επίσης, να εντυπωσιαστούμε και να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τις μορφές, τον τρόπο παρουσίασης των σχεδίων. Πρέπει να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε την τάση που αντιπροσωπεύουν στην διεθνή αρχιτεκτονική σκηνή και συγχρόνως να δούμε τις καινοτόμες ιδέες που απαντούν σε γνώριμα σε μάς ερωτήματα για τον σχεδιασμό του χώρου στην κοινωνία της πληροφορίας.

Ήδη, ο τίτλος της έκθεσης, Ψηφιακές τοπο_γραφίες, υποδηλώνει μια θέση για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε πλέον τις ψηφιακές τεχνολογίες: Από την εικόνα του ηλεκτρονικού υπολογιστή – αυτόνομου αντικείμενου, έχουμε προ πολλού περάσει στην ιδέα της ηγεμονίας του διαδίκτυου και από εκεί στην αντίληψη του πανταχού παρόντος υπολογιστή, που χωρίς να κάνει κρίσιμα εμφανή την παρουσία του, δημιουργεί περιβάλλοντα. Με αρχιτεκτονικούς όρους, περνάμε από την ιδέα του αντικειμένου που διακρίνεται από το φόντο του, στην σύντηξη του αντικειμένου με το φόντο – περιβάλλον του. Πρόκειται για κατανεμημένες στον χώρο δραστηριότητες και αντικείμενα, διασυνδεδεμένα μεταξύ τους με πολλαπλούς και απρόβλεπτους τρόπους.

Η αρχιτεκτονική γίνεται γεωγραφία, τοπογραφία, συνεχές που υποδέχεται δραστηριότητες, ενεργός επιφάνεια. Η αλλαγή αυτή δεν συμβαίνει χωρίς εντάσεις. Η έντονη διαφοροποίηση περιεχομένου μεταξύ Archilab 2004 («Η Γυμνή Πόλη») στην Ορλεάνη και 9ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας («Metamorph”), που έγιναν και οι δύο το φθινόπωρο του 2004, εκφράζει αυτή την αντίθεση μεταξύ τοπογραφίας και κτιρίου και μας βοηθά να τοποθετήσουμε τις αρχιτεκτονικές προτάσεις που εκτίθενται, στην διεθνή σκηνή.

Παράλληλα θεωρώ ότι διεκδικείται μια συνέχεια αλλά και μια διαφοροποίηση από την ριζοσπαστική αρχιτεκτονική των δεκαετιών ’60 και ’70. Οι συνάφειες με το ύστερο Archigram είναι σχεδόν προφανείς. Δεν είναι τυχαίο που έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια οι μελέτες που διατρέχουν αυτή την εποχή και αντιπαραβάλλουν τον Homo Ludens της δεκαετίας του 60 με το σύγχρονο διαδραστικό υποκείμενο. Μισό αιώνα αργότερα, αυτό που τότε έμοιαζε με απελευθέρωση από έναν μπλοκαρισμένο αστικό ιστό, επανέρχεται στο προσκήνιο σπρωγμένο από μια νέα (ψηφιακή) λειτουργικότητα, ακολουθώντας πολλαπλές κατευθύνσεις, που το διαφοροποιούν από τις ριζοσπαστικές απόψεις των δεκαετιών 50, 60 και 70 γιατί το θέλουν μέσα στην πόλη και όχι έξω ή (και) επάνω από αυτήν.

Μια από τις πιο ισχυρές μορφές που έρχεται από την ριζοσπαστική αρχιτεκτονική και εκφράζει σήμερα αλλά και υποστηρίζει τα νέα λειτουργικά δεδομένα είναι αυτή της πλάκας / πλατφόρμας / επίπεδου, που εκτείνεται χωρίς όρια και αναδιπλώνεται τοπικά και χρονικά σε συνεχή διάδραση με τον μεταβαλλόμενο συσχετισμό των δυνάμεων που ασκούνται επάνω της. Το επίπεδο αντιτίθεται στο αντικείμενο και κατά συνέπεια στο περίκλειστο. Σε υπερθέσεις και με κατάλληλους γεωμετρικούς χειρισμούς επιτρέπει την σύμπτωση στην ίδια κατακόρυφο συμβάντων που ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες δραστηριοτήτων. Οι αναδιπλώσεις του δημιουργούν χώρους και οι κατατμήσεις του αποσυνδέουν περιοχές ενδεχόμενων συμβάντων. Τα όριά του, θεωρητικά, εκτείνονται στο άπειρο. Πρόκειται για ένα «χωρίς τέλος» ψηφιακό περιβάλλον.

Σταχυολογούμε ενδεικτικά μερικές από τις ιδέες των προτάσεων που παρουσιάζονται στην έκθεση: Βιομορφική αρχιτεκτονική που μεταβάλλεται καθοδηγούμενη από συστήματα πρόσληψης και επεξεργασίας πληροφορίας (data driven forms). Λειτουργίες που δεν προκαθορίζονται από κτιριολογικά προγράμματα αλλά μέσα από τις επάλληλες διαδράσεις των χρηστών με το περιβάλλον τους. Διαφορικές επεκτάσεις και μεταβολές του εσωτερικού των κτιρίων. Ασάφεια στην τελική μορφή, με την μαθηματική της έννοια, δηλαδή ότι είναι δυνατόν να πάρει οποιαδήποτε τιμή μεταξύ 0 και 1 προκειμένου να προσαρμοστεί στις ειδικές απαιτήσεις του κατοίκου. Επέμβαση μέσα, και όχι επάνω ή έξω από τον πολεοδομικό ιστό, δηλαδή συνεχής διαπραγμάτευση με το ήδη υπάρχον και όχι ολοκληρωτική του αντικατάσταση με το ψηφιακό νέο. Εκκίνηση από εντοπισμένα προβλήματα καθημερινής επαφής με τον χώρο, προς το απρόσμενο.

Είναι οι προτάσεις των Ψηφιακών Τοπο_γραφιών άμεσα υλοποιήσιμες; Δεν νομίζω ότι πρέπει να τους απευθύνουμε ένα τέτοιο ερώτημα. Θυμόμαστε ότι τα επί μέρους τμήματα συνολικών προτάσεων καινοτομίας είναι αυτά που συνήθως υλοποιούνται και ότι οι ρηξικέλευθες προτάσεις περιγράφουν με ασυνήθιστη ένταση ένα πρόβλημα, στηρίζοντας μια δυνητικοποίηση του παρόντος. Δηλαδή την φυγή προς αρχιτεκτονικές επιλύσεις και χώρους που δεν έχουμε ακόμα προβλέψει.

Ήδη μέσα και πέρα από τις προτάσεις που παρουσιάζονται στην έκθεση, μπορούμε να διακρίνουμε μια σειρά από νέα θέματα, έννοιες, θεωρητικούς τόπους: Επιχειρησιακή τοπογραφία για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η κατανομή μιας δραστηριότητας στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο. Συνδέσεις γης για την φυσική διευθέτηση των συνδέσεων μεταξύ κόμβων. Τοπίο για την δημιουργία υπόβαθρου ανάπτυξης όχι σαφώς καθορισμένων δραστηριοτήτων. Στρατηγική γης για την καίρια εισαγωγή του χρόνου στον σχεδιασμό, ενεργές επιφάνειες για την ενίσχυση της διαδραστικότητας υπόβαθρου και δραστηριότητας. Ελεύθεροι υποδοχείς για την μερική ασάφεια ορισμού των δραστηριοτήτων.

Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Αρχιτέκτονας, Επ. Καθ. Ε.Μ.Π.

 

 

Αρχή σελίδας